Blog Reader

است یا هست؟ اصلاً مگه با هم فرقی دارن؟ جواب این سوال مثبته.
🔸"است"، نقطه پایان جملات اسنادیه و فقط یک رابطه؛ و ربط دادن چیزی رو به چیز دیگه به ما نشون میده.
🔸اما "هست"، فعل مستقلیه از مصدر هستن به معنی وجود داشتن.

🔶 حالا چطور تشخیص بدیم کجا باید از هر کدوم استفاده کنیم؟
شاید بهترین راه تشخیص، توجه به معنای اونها در جمله ست. مثلاً وقتی درباره ی وجود داشتن خدا حرف بزنیم؛ می‌گیم «خدا هست.» اگه بگیم «خدا است.» ابهام توی ذهن خواننده ایجاد میشه. خدا چیه؟ کجاست؟ و جمله به نظر ناقص میاد.
به عبارتی میشه گفت، هست بر وجود چیزی دلالت میکنه و است بر چگونگی آن.

حالا بیاید این دو جمله رو ببینیم.
«آب در کوزه است؟»
«آب در کوزه هست؟»
توی جمله ی اول، تأکید ما روی موقعیت آبه. اما توی جمله ی دوم صرفاً بودن یا نبودن آب در کوزه از ما پرسیده شده.

⚠️ کاربرد اشتباه است و هست توی مکالمات و نوشتارهای روزمره‌ی ما شاید زیاد دیده نشه؛ اما من توی وبلاگ ها زیاد به این اشکال برخوردم، که اگه شما هم دقت کرده باشید باعث سخت خونده شدن نوشته و کاسته شدن زیبایی هاش میشه.
پس بیاید با همین یه نکته ی کوچیک یه قدم به سمت زیبا تر نوشتن برداریم.

#درست_نویسی

@Blog_Reader